By the time you get to read this, I'll probably be dead, but when you left in '97 a part of me went to heaven..

Retard Attempting Poetry?
Nah.. I'm just writing yo. Rough times, aint no sunshine..
Og ef eitthvað kemur einhvern tímann fyrir þá vitiði allavega að ég elska ykkur öll..flest.

Hæ mamma, hæ pabbi, þið vitið að ég elska ykkur
Ekki kenna ykkur um, ekki kenna neinum um
Það ber enginn neina ábyrgð né sök, ég valdi þetta sjálf
Alveg síðan ég man eftir hefur mér fundist ég sem hálf
Ekki heil manneskja heldur í leit að hinum helmingnum
Ég leita hans yfir móðuna miklu, ekki meira af svívirðingum
Né hatri, ekki meiri andúð og ógeð á mér og í minn garð
Ekki velta ykkur uppúr hví, afhverju, ég bara varð
Svona er lífið, nei svona er dauðinn en ég elska ykkur öll
Mér nær, í næsta herbergi og fjær, fram yfir fjærstu fjöll
Ég vil engan særa, ég vil engan græta, ég vona að fjölskyldan,
Fjölskyldan standi saman, elskið hvort annað, munið og ég man
Að þið gáfuð mér líf og lifðuð með mér, ég þakka fyrir
Minningin mun lifa, kærleikur lifir, fjölskylda lifir
Allt lifir nema ég dey, korn í sandinum sem enginn saknar
Dreymi þig fallega því ég verð farin þegar þú vaknar...

Elsku vinir og kunningjar, komið að stundinni þungbæru
Dái ykkur og dey, dáin ég dái ykkur öll mín kæru
Þið völduð mig til að fá smá af ykkar hamingju og hlátri
Og þið voruð við hliðina á mér í óhamingju og gráti
Bökkuðuð mig bæði upp og genguð fram við mína hlið
Buðuð fólki birginn, ávallt var ég í rétti og báðuð mér grið
Stóðuð með mér þegar ég gerði það ekki einu sinni sjálf
En lífið er akur, dauðinn er veiðimaður og við erum bráð
Og stundum fellur eitt okkar í valinn svo hinir læri af reynslunni
gripið af sjúkdómum sem er valur og við verðum að dúfunni
Líf mitt hefði orðið mun tómlegra fyrir margra hluta sakirnar
Ef ykkar hefði ekki notið við svo minnið hvort annað á og ég man
Að þið gáfuð mér líf og lifðuð með mér, ég þakka fyrir
Minningin mun lifa, hamingjan lifir, vináttan lifir
Allt lifir nema ég dey, dropi í ánni sem enginn saknar
Dreymi þig fallega því ég verð farin þegar þú vaknar...

Ég verð að skila kveðju til þeirra sem létuð mig brosa og þjást
Þið eruð þeir sem sköpuðuð umræðuefni, óhamingju og ást
Sumir eitt, sumir annað, sumir tvennt og einhver allt þrennt
Ég hef hitnað ykkar vegna, kólnað, frosið og á mörgum brennt
Allir eru samt minningar og minningar eru góðar, right?
Þið létuð mér líða eins og ég væri flott og eftirsótt og sæt
Sumum man ég varla eftir og aðrir viku ekki úr huga mér
Sama hvar ég enda eftir þetta líf ég mun aldrei gleyma þér
Það var einn, þú sem þvingaðir mig, en ég ber engan kala
Og annar sem notaði mig mig en ég skil þú hafir valið hana
Verstir eru þeir og sá sem kvöddu án orða því þótt orð geti sært
Er þögnin enn verri en verstu orðin, ég var óreynd en ég hef lært
Að þú særir engann svona mikið sem þú unnir eins og þú segir
Og ef þér er sama um það og mig þá er þér sama þótt ég deyi
Að þið gáfuð mér líf og lifðuð með mér, ég þakka fyrir
Minningin mun lifa, lostinn lifir, ástin að eilífu lifir
Allt lifir nema ég dey, tvö augu í fjöldanum sem enginn saknar
Dreymi þig fallega því ég verð farin þegar þú vaknar...